Zoë Cramer en ik kennen elkaar alweer een tijdje. Ik beschouw haar als een heerlijk creatief en positief mens, altijd in voor leuke dingen. Een tijdje geleden zag ik dat zij ‘in transitie’ was van zwart naar zilver, dus natuurlijk wilde ik haar strikken om haar verhaal met ons te delen. Gelukkig zei ze ja. Hieronder geeft ze antwoord op een aantal vragen.
Bijna 54 jaar geleden werd ik geboren met een bos zwart haar. Die bos is altijd gebleven. Als kind was mijn haar glad met een slag en rond mijn veertiende begon het te krullen. Altijd de verkeerde kant op natuurlijk. Ik was zo’n onzekere puber dat ik in staat was me ziek te melden op school als ik vond dat mijn haar stom zat. Inmiddels heb ik allerlei verschillende kapsels gehad in verschillende kleuren, kort en lang, boblijn of in lagen, rood, zwart, met balayage en alles ertussenin. Ik hou van verandering, want als mens verander je voortdurend. Niet alleen je cellen regenereren, je wordt ook elke dag een beetje ouder en wijzer door alle ervaringen die je opdoet, dus kan je dat maar beter omarmen.
Ik ben Zoë Cramer, ik hou van creëren, nieuwe dingen leren en nieuwe mensen leren kennen.
20 grijze haren tegelijkertijd
Wanneer ontdekte je je eerste grijze haar?
Ik heb geen idee wanneer ik mijn eerste grijze haar ontdekte. Ik weet wel dat ik mezelf nog erg jong vond toen ik een heel klein beetje grijs begon te worden. Een heel klein beetje betekent: 20 grijze haren die er ineens tegelijk waren, zo rond mijn 35e. Het duurde nog wel een hele tijd voordat ik zo grijs werd dat ik elke maand mijn uitgroei moest laten bijkleuren. Dat was begin 2017 en toen was ik het ook in een keer zat!
Wat deed je beslissen om je natuurlijk kleur te kiezen/grijs te worden?
Mijn zus Eva heeft altijd een heel eigen stijl gehad, als kind al. Ze werd kapster, maar door allerlei omstandigheden ging ze niet door in dat vak. Tot jaren later, toen ze eerst manager werd in een salon, die ze vervolgens zelfs kocht. Zij was mij al jaren voor met haar prachtige grijs uitgegroeide kapsels. Het stond haar zo goed, met haar groengrijze ogen en karamelkleurige huid. Het leek mij niet dat dat mij ook zo gaaf zou staan met mijn bruine ogen. Maar toen ik op een dag helemaal klaar was met het telkens weer verven, was het wel een veel makkelijker keuze, omdat ze het pad al voor me had gebaand.
In één keer kort
Hoe verliep/verloopt dat proces?
Mijn haar was op dat moment iets langer dan schouderlengte. Ik heb het eerst een tijdje extra laten uitgroeien en toen heb ik het in één keer kort laten knippen. Het duurde toen nog een tijd hoor, voordat het helemaal grijs was, maar het schoot wel lekker op. Ik heb het ook nog lang heel kort opgeschoren gedragen, met een undercut. Met die hele korte stoppeltjes leek mijn haar witter dan nu het weer wat langer is.
Welke reacties krijg je? Wat is de meest leuke of minst leuke reactie die je ooit kreeg?
Ik heb altijd alleen maar positieve reacties gekregen. Mensen die voorzichtig vroegen: heb je het zo laten verven of is dit je natuurlijke kleur? En bij de bevestiging van dat laatste alleen maar bewondering toonden voor hoe mooi grijs mijn haar is. Toen ik mijn haar nog verfde, schatten de meeste mensen mij jonger in dan ik ben. Ik dacht dat dat wel zou veranderen met dat grijze koppie, maar nee hoor, ik word nog steeds jonger geschat. Daarom denken veel mensen waarschijnlijk dat ik het grijs heb laten verven.
Merkte je (mentaal dus) verandering bij jezelf? En hoe heb je dat ervaren?
In 2017 werd ik ook 50. Ik vind dat een mooie mijlpaal en zag er dan ook helemaal niet tegenop. Ik heb geen problemen met ouder worden, ik vind het stoer. Zo, denk ik dan, dit heb ik toch maar mooi gehaald! Hoewel ik erg graag lach om mezelf, neem ik mezelf tegenwoordig iets serieuzer. Ik ben zelfbewuster, misschien zelfs krachtiger, dichter bij mezelf. Niet alleen door dat grijze haar natuurlijk, maar het past er wel mooi bij.
Jeans met scheuren
Is je manier van kleden, je haarstijl of make-up veranderd?
Nee, ik draag nog steeds jeans met scheuren, sneakers, cowboylaarzen, waar ik maar zin in heb en ook de kleuren zijn hetzelfde gebleven. Dat was toch al heel veel zwart en dat staat prima met grijs haha. Ik maak me nauwelijks op, een streepje kohlpotlood en een beetje mascara. Alleen als ik een avondje ga stappen wil ik nog wel eens wat oogschaduw en lippenstift gebruiken. Ik ben wel mijn haar weer een beetje aan het laten groeien. Ik ben wel benieuwd hoe ik eruit zal zien met langere zilveren lokken.
Hoe verzorg jij je haar? Heb je nog tips voor goede producten?
Ik heb een supertip! Kost wat maar dan heb je ook wat. Grijs haar heeft een heel andere structuur dan wanneer je haar nog kleurpigment heeft, het is vaak stugger en weerbarstiger. Heb ik even mazzel dat mijn zus inmiddels haar salon heeft, zij heeft me namelijk kennis laten maken met nanokeratine behandelingen. Na zo’n behandeling is mijn springerige, stugge, weerbarstige haar superzacht en glad. Veel beter te stylen. En het is ook nog eens supergezond voor je haar. Zelf heb ik niet zo’n last van zilveren plukken die gelig worden, maar een zilvershampoo, of een paar druppels zilvershampoo bij je gebruikelijke shampoo maken het dan weer mooi grijs.
Doe waar je je goed bij voelt!
Bracht het grijs laten worden van je haar je tot nieuwe inzichten? Zo ja, welke?
Nee, mijn levenservaringen hebben me nieuwe inzichten gebracht, altijd weer. Mijn grijze haar geeft het misschien nog een kleine boost: dat het goed is om zoveel mogelijk te genieten van het leven, want het is eindig. En me niet druk te maken om uiterlijkheden, want toen ik 20 was, was ik prachtig met donkere pijpenkrullen en een schitterend lijf, maar poeh, wat was ik onzeker over mijn buitenkant. Ook over mijn binnenkant trouwens. Doodzonde!
Heb je nog tips voor mensen die het (nog) lastig vinden om hun haar te laten verzilveren?
Als je er nog niet aan toe bent, moet je het gewoon niet doen. Mijn moeder is 83 en geen haar op haar geverfde hoofd die eraan denkt om het grijs uit te laten groeien. Doe waar je je goed bij voelt.
Ik weet niet of het door mijn grijze haar komt, maar op een dag gebeurde dit: Ik ging ergens heen met de tram en het was druk, ik moest staan. Ik had een jeans aan met sneakers en een leren jasje, zonnebril in mijn haar. Vlak bij mij zat een stel pubers, jongens en meisjes van rond de 16, op de bankjes. Ze waren lekker met elkaar aan het ginnegappen. Tot een van hen tegen een ander zei: ‘Moet je dan niet opstaan voor die mevrouw?’ ‘Ja’, vielen de andere bij: ‘Sta op dan!’ De jongen tegen wie het gezegd werd, kreeg een rood hoofd. Hij keek me een beetje beschaamd aan en vroeg: ‘Wilt u zitten?’ Ik barstte in lachen uit, want dat is me echt nog nooit gevraagd. Zijn wangen kleurden nog roder. Ik heb hem vriendelijk bedankt, ik blijf wel lekker staan.