We vertoeven nog even in Frankrijk (inderdaad, ik mag mezelf een geluksvogel noemen dat dat kan) en het rustige tempo bevalt hoe langer hoe meer. Bijzonder, want als geboren en getogen stadsmeisje had ik in eerste instantie mijn twijfels over een langdurig verblijf in een en hetzelfde gehucht.
De relatief stille straatjes, de prachtige natuur en almachtige zee op een steenworp afstand, hier en daar een knus restaurantje om te genieten van culinaire wondertjes….het voelt als een ideale combi. Uiterlijkheden lijken daarentegen bijna geen rol te spelen. Men kleedt zich hier in navolging van de seizoenen: bij warm weer de (door mij steevast verafschuwde) korte broek, bij koeler weer de stevige stappers en het fleece jack. Fleurige jurkjes of kittige hakjes zie je hier nauwelijks en als je ze spot, lijkt het erop dat de draagster ervan er meer ongemak dan plezier van heeft.
Altijd goed: rood
Meeveren in het trage tempo lijkt dus het meest voor de hand liggend. Toch kriebelt het als ik de twee jurkjes en elegante slippertjes (voor ‘speciale’ momenten, die natuurlijk nooit plaatsvinden) ongebruikt in de koffer zie verstoffen. Het is nog redelijk aangenaam qua temperatuur, dus hop, met een temperatuurtje van zo’n 17 graden mag het rode jurkje in de herkansing. Rood vormt een fijne match met mijn grijs, dus sowieso krijgt mijn toch al zonnige humeur een boost.
In de plaatselijke supermarkt (spannender wordt het niet) heb ik een handen- en voetengesprekje met de slager. Mijn kennis van de Franse taal vordert nog steeds matig, maar hier heb ik ineens het idee dat hij volledig begrijpt wat ik wil. Hij is een en al oor, grijnst me vanonder zijn overvloedig borstelige wenkbrauwen ondeugend toe. Een vette knipoog maakt het duidelijk: hij is onbeschaamd aan het flirten. Nu is de slager niet bepaald een stoere Bretonse variant, maar…who cares? De rest van de dag valt het me meerdere malen op: Fransmannen zijn best wel Sjansmannen.
Ligt het aan het knalrode jurkje? De bijpassende lipstick? Of gewoon aan het feit dat ik eigenlijk best happy ben met de progressie naar zilver haar en dat ook durf uit te stralen? Het schijnt trouwens zo te zijn dat de gemiddelde Fransman flirten standaard in zijn genen heeft zitten. Het is me om het even vandaag.
In het land der blinden is één oog koning. Oftewel: Jurkje en lippenstift zullen vast iets losgemaakt hebben in een dorp van Very casual maar who cares. Flirten en geflirt worden ? heerlijk toch.
Helemaal Lydia….jij herkent het! 😉