Zo enthousiast als ik was toen ik besloot mijn haar zilver te laten worden, zo overviel mij deze week opeens een gevoel van moedeloosheid…Want potverdorie, wat duurt het uiteindelijk nog lang voordat dat haar van mij ongeveer de kleur heeft aangenomen die ik ervan verwacht.
En als je het dan over een verwachtingspatroon hebt: bij mij is dat bij voorkeur staalgrijs gemêleerd, met hier en daar zo’n spannende en in het oog springende witzilveren lok, een mooie combinatie van een nog wat donkere basis en oprukkend wit. Natuurlijk verwacht ik dit kleurenspektakel in een op-en-top glanzende en gezonde haardos, met nooit meer een bad hairday.
Onbestemd rood
Oké. En dan nu de realiteit. Bijna een jaar onderweg en ondanks een tussentijdse knipbeurt nog steeds behept met een niet te missen aantal centimeters onbestemd rood. (Tip: pimp je bruine haar never, maar dan ook never op met een vlammend rood spoelinkje, het is er niet uit te knuppelen) Boven op mijn kruin tot ongeveer halverwege mijn jukbeenderen ontstaat inmiddels mijn fel begeerde ‘nieuwe’ grijs. Op de een of andere manier komt het voorlopige resultaat niet helemaal overeen met wat ik in gedachten heb.
Two-tone tokkie?
Natuurlijk betekent dit nu niet dat ik overweeg weer terug te gaan naar de fake brunette status, maar ik vraag me ’s morgens wel eens af wat het nu uiteindelijk gaat worden. Vooralsnog komt momenteel alleen de term half-om-half bij me op. Dan denk je dus niet aan een hippe grijs-variant, maar aan een pondje gehakt bij de slager. In een post bij Grijs & Geweldig gebruikte ik ook al een keer de term Two-tone-tokkie. Ik kan er soms gewoon niet meer van maken en een beetje humor houdt de boel dan in evenwicht. Maar toch, het mag nu wel een beetje gaan opschieten, ondanks het feit dat sommigen het huidige totaalbeeld al beter trekken dan de eerste maanden van mijn transitie.
Waarschijnlijk ontbreekt het me gewoon aan geduld. Elke reis (zo ook die naar grijs) kent zo zijn valkuilen, bochten en momenten dat je afvraagt: wat was ik ook alweer van plan? Aan de andere kant: worden we blij van een voorspelbaar tripje? Ik niet in ieder geval ?