Charlotta: ik vind mijn zilver prachtig

Hartstikke lang haar en dan de beslissing nemen om je haar uit te laten groeien, best spannend lijkt me. Geen punt voor Charlotta Hagens, ze laat de natuur rustig haar werk doen. Aan discipline ontbreekt het haar niet: na jaren intensief aan ballet te hebben gedaan is ze inmiddels al 10 jaar fanatiek bezig met fitness en body building. Charlotta is 58 jaar en werkt al 20 jaar in een dierenwinkel, waar ze het nog steeds prima naar haar zin heeft.

Op naar het zilver!

Mijn eerste grijze haar vond ik toen ik 21 jaar was. Het zit in de genen, mijn moeder was 19 toen het begon en ik heb haar nooit anders gekend dan met zilver haar. In die tijd was je dan natuurlijk gelijk “oud” en ik was thuis een nakomertje dus men dacht vaak dat zij mijn oma was. Ze heeft het nooit geverfd, behoorlijk “bad ass” voor die tijd! Ze leeft niet meer en heeft mijn transitie niet meegemaakt. Maar feitelijk is zij hierin mijn grootste voorbeeld. Ik denk dat ze het geweldig had gevonden! Maar de lengte niet….ze had niets met lang haar. In gedachten hoor ik haar vaak zeggen “kind, knip dat haar toch eens af!”.?

Ik ging wel verven, ik vond het vreselijk. Mijn natuurlijke kleur is donker kastanjebruin en ik haatte de zilveren draden. Jaren geverfd en toen ik begin 40 was, ben ik overgestapt naar blond. Dan zag je de uitgroei iets minder snel…..Helaas leed mijn haar daar ook onder en werd het erg droog en breekbaar. Ik droeg het jaren vrij lang maar toen ging de schaar erin. Dus toen werd het rond schouderlengte en liet ik het elke 8 weken knippen. Zes jaar geleden besloot ik mijn haar weer te laten groeien. Ik kon niet wennen aan het kortere haar en miste mijn knotten en vlechten.

Mijn haar paste niet meer in de wasbak

Langzamerhand begon de tijd een beetje te veranderen. Ik zag meer vrouwen die hun haar lieten uitgroeien en dacht “oh nee!”. Maar naarmate mijn haar langer werd,  werd het bijhouden van de verf steeds lastiger….mijn haar paste niet meer in de wasbak en het was 1 grote geklitte massa na de verf. Ik besloot om het te proberen. Gewoon …..klaar met die verf. Drie maanden later rende ik terug naar de kapper, ik vond het vreselijk! Toch bleef het in mijn hoofd zitten. En oktober 2018 ging ik er opnieuw voor. Dit keer voelde het goed en als een enorme nieuwe uitdaging.

Inmiddels is het zilver tot mijn middel en de rest is nog blond. Do I care? No! Ik laat het gewoon rustig uitgroeien en vind mijn zilver prachtig! Mijn haar hangt Inmiddels tot halverwege mijn bovenbeen en ik zou er niet aan moeten denken om daar nog verf in te moeten smeren!

Ik was het eens per week, heb een mix van shampoo waar ook een goede zilvershampoo doorheen zit. Zo blijft het zilver helder en wordt het niet paars. Ook mijn conditioner is gemengd met een zilver conditioner. Ik ben groot fan van het merk L’anza en zij hebben hier prachtige producten voor die ook heel goed verzorgen.

Het geeft me enorm veel rust

Nare reacties heb ik eigenlijk totaal niet gehad. Of ze durven het niet te zeggen, haha. En heel eerlijk, het zou me niets kunnen schelen. Ik heb me nooit bijster veel aangetrokken van wat andere mensen van me vinden en dat is nu nog minder het geval. Het geeft me enorm veel rust, dit natuurlijke haar. Ik ervaar het als pure vrijheid. Ik droeg altijd al sprekende kleuren en dat doe ik nog steeds. Misschien gewoon nog net een tikje feller.?