De reis naar grijs wordt door iedereen anders ervaren. Bij sommige vrouwen gaat het met horten en stoten, afwisselend ‘bad en good hairdays’ en soms zelfs twijfel of het wel zo’n goed plan is. Andere vrouwen vinden het hele proces geweldig en genieten van elke kleine verandering. Wat zeker is: ieder die de reis aangaat is uiteindelijk blij met het resultaat en ik ken weinig vrouwen die weer opnieuw gaan verven. Tamara Vogelzang ontmoette zelfs haar echtgenoot dankzij haar zilveren haar!
Zoals aan alle ‘zilvermeisjes’ hier de vraag: vertel eens wat over jezelf?
To all the silver lady’s: mijn naam is Tamara, 65 jaar. Ik geef jullie een inkijkje in mijn overgang naar zilver waarin ik gleed na het overlijden van mijn ouders in 2007 en 2012. Gescheiden en wees op mijn 55e. Ik moest door, stap voor stap en besloot zichtbaar te zijn. Toch Facebook dus, Insta en andere sites. Al met al best lastig om mee om te gaan.
Dat kan ik me voorstellen! Wat was voor jou de reden om niet meer te kleuren?
Mijn moeder zorgde voor het kleuren van mijn haar. Samen lakten we onze nagels en ze maakte mijn kleding. Heerlijk vond ik onze tijd samen, dat is altijd op zeer natuurlijke en liefdevolle harmonie zo gebleven. Wij Indische meisjes groeiden op met veel aandacht voor houding en uitstraling, sta rechtop, wees elegant en verzorg je haar en nagels. Zo geschiedde dus, nagels lang en rood haar, ook al had je van jezelf een mooie kleur, kastanjebruin/rood was de norm.
Een sprong in de tijd: mijn vader werd ziek en overleed. Mijn moeder, verdrietig en verloren, wilde niet meer. Al mijn zorg, liefde en tijd ging naar haar. Ze ging slordig om met haar gezondheid, maar in haar uiterlijke verzorging ging nog alle (hoewel weinige) energie. Mijn haar werd echter niet meer gekleurd en ik vond dat niet erg.
Ik liet het maar wapperen
Ergens ook wel nieuwsgierig naar de kleur liet ik het maar wapperen of gooide het maar omhoog. Regelmatig puntjes eraf, het haar groeide gestaag door. Commentaar kreeg ik genoeg over durf en stoer of “mevrouw, u bent wel brutaal blond”! Er kwam een moment dat alle kleur eruit was en een mooie silverlook ontstond.
En hoe zit het nu precies met die echtgenoot?
Ik las een oproep: welke 60+ vrouw wil nog eens een bruidsjurk aan voor een leuke promo? Bleek voor Say yes to the Dress Benelux te zijn. Wat een kado en bevestiging als je gewoon je eigen pad volgt! Vrij snel reageerde mijn as echtgenoot enthousiast met de kreet: “Wow, die silverlady wil ik leren kennen!” Dat ik mezelf grijs noemde vond hij niet passend, zo gedurfd en stoer dat verdiend zilver. Mijn hart maakte een sprongetje. Veel van mijn vriendinnen “mochten” van hun partners niet vergrijzen, er werd naar geluisterd.
Ik geniet volop van het leven
Ongevraagde voorstellen om te verven “dat maakt je immers 10 jaar jonger” riep bij mij altijd de reactie op: maar dat ben ik niet! Inmiddels ben ik 65 jaar, na 40 jaar fulltime werken mocht ik als ambtenaar bij Defensie met pre-pensioen en nu geniet ik volop van het leven. Reizen is onze grootste hobby, maar ook heerlijk thuis zijn met family & friends en natuurlijk sporten, museum en theaterbezoek. Het leven lacht ons toe: we zijn dankbaar en gelukkig!
Helemaal gelijk.